《清凉山赞佛诗 四首》拼音版

清代吴伟业

qīngliángshānzànshīshǒu--wěi

西běiyǒugāoshānyúnshìwénshūtái

táishàngmíngyuèchígànjīnliánkāi

huāhuāxiāngyìngtónggēnzāi

wángxiéshuāngchéng绿gàiyúnzhōnglái

hànwángzuògōngjiànguāngpáihuái

jiétóngxīnshòujiǔzichāi

cuìzhuāngdiāoniǎndānxiūchénxiāngzhāi

zhìliúpíngzàiwénshíjiē

zhǎngkǒngchéngfēngshěguīpénglái

cónglièwǎngshànglínxiǎoduìchéngnánwēi

xuěyīngfánguǒshūqúncái

yánguòyóuyuànjìnzhǎngyángjiē

zhāngyànzòutóngxīnyuè穿chuāngōnghuái

xiéshǒutàishēngwēiāi

qiānqiūzhōngshuízhuīpéi

xià寿shòuwànniánqièmìngchénāi

yuàngòngnánshānguǒzhǎngfèng西gōngbēi

xiāngnàoshìtīngjīngcāi

jīnfāngwèizāi

dàizhàodōngfāngshēngzhíqiánhuīxié

xūnzhàngbáilíngcāngtái

wángshènduìjiǔshāng怀huái

shāng怀huáijīngliángfēngshēngōngmíngshuài

yánshuāngbèiqióngshùróngdiāozhì

liánqiāncǎowēiluòyán

kǒngquètáojǐnqīnhóngzhī

shūfāngchūyúnxiànzhīwànjiāshì

qínzhūshāngāochǐ

zhīshījīnglángànzhuāngyánshì

chíláiquánshuínéngshí

hóngyánshàngjiāobǎiwànróng

xiǎochénzhùzhǎnghàohuò

zhǐchóushǐbèilèinánshí

cóngguānjìnāilěihuángzhǐchāomíng

liúlángcáijiēxièshēng

shàngfānglièzhēnshàntiānchúgōng

guānjiāwèijiěcàiduìànnéngshí

hēizhàozhìgōngbáituóluóshén

fénxiāngnèidàochǎng广guǎngzuòléngjiā

xiàngjiàoēnqīngrénwáng

wēiwénjīnzhàoyóufēichū

gāoyuányíngqǐnmiàojìnkāilíng

wàngcāngshūfényǎnmiàntiān

jièyánáoyóulíng

mángmángyuēwǎngqīngliángshān

shānlínghàogòngpán

néngtàixuětiānyán

yǒudàopiāomiǎofēngyúnhán

shìzūnshìxiànshuōtóngānán

jiǎngshùsǒngqiānchǐyáoluòqīnglánggān

zhūtiānguòfēngtóujiàngjiéchéngyínluán

xiàoǒuxiàzhétuōquèróngguān

yóudēngqiónglóuyǎotiǎochuíyúnhuán

sānshìéláirènzuòyōutánkàn

míngshānchūwàngxìngxiánmìngshìdàoān

cóngzuìgāodǐngsǎotán

língjìngnǎiyǎojuéménláopān

jǐnféngfēngjiéwéizhūlán

zhōngzuòtiānrénzhāntán

hànhuángliúrénjiān

yānlánshūmièméiliúshuǐkōngchányuán

huíshǒuzhǎngānchéngcǎnhuān

fángxīngjìngwèidòngtiānjiàngbáiguān

zāishàncáidòngwèikuāyíngluán

wéiyǒudàoxīnshíyǒngkān

jīnlúnhǎilán

chángwéntiānziliùfēichěngwàn

xiānrénshāngyáochíbáiyúnchūbēi

yuǎnjiàqiúzhǎngshēngzhúguòméng

shèngbìngjiùhuībiānruòshuǐ

hànhuánghǎoshénxiāntuō

dōngxúnbìng西xìnggōng宿luó

chǒngduózhǎngménchénēnshèngqīngchéng

nónghuáxiūtòngāichánlěi

fānglìngzhāoyáng

wǎnbàogānquánbìngxiàlúntáihuǐ

xiāoxiāomàolíngshùcánbēifēng

tiānyǒushāncāngyuèxìnghuǐ

shījīnliángcéngtáiliánruǐ

lóngxiàngkōngxiàjièwéndòu

chéngshífāngjiùshēngmínnán

dànxīnwèishénzài

zhǎngjīngxīnleqīngjìng

yángchēxìngniúshānqièsuǒ

zòngcānglèimài西líng

chíjuéwángxiánshèngzǒngguǐ

dàocānshēngmiàogōngxièyǒuwèichǐ

kōngliǎngzhùshōushízōngfēng

吴伟业简介

清代·吴伟业的简介

吴伟业

吴伟业(1609~1672)字骏公,号梅村,别署鹿樵生、灌隐主人、大云道人,世居江苏昆山,祖父始迁江苏太仓,汉族,江苏太仓人,崇祯进士。明末清初著名诗人,与钱谦益、龚鼎孳并称“江左三大家”,又为娄东诗派开创者。长于七言歌行,初学“长庆体”,后自成新吟,后人称之为“梅村体”。

...〔 ► 吴伟业的诗(200篇)