首页 > 诗文 > 赐游东苑诗 > 拼音版

《赐游东苑诗》拼音版

明代杨荣

yóudōngyuànshī--yángróng

shènghuángbǎobiǎolóngfèng姿diǎnzhāngyóujiùzhìyǎngchéngguī

wànfāngyòushénhuàhǎiyōngwéishíshǔqiūshǔ退tuìshēngliáng

wànxiánxíngshìzàicóngróngzhàochénnèiyuàntóngyóu

ééhuángjīn殿diàncuǐcànbáichílángzhōuhuíjīnguāng

tiáoyáoshānshíyáocǎojiānqióngzhīhóngchū西shānquánmàiwēi

yǐnliúdōngyuànhuàngyànghánfāngchícānglóngwānyánshuǐ

fēiliújiànkōngzhǎojiǎlínxíngtàiběntiānchéngdiāozuóníngyòngshī

shílěiluòwēiruípéngdǎofēitiāngōngxìnnéng

shǎoqiánzàoyōujìngshìlíncǎojìngsēnsuìshūfēn

殿diànhuáshìjiǎntóngmáocáiwèikǎnbiānzhúchéngshū

xiǎoqiáohéngliúduǎntíngkànqīngyóushíchūyuèhuāxiàngcháo

zhìzhāichéngsuǒyànyǔnxiāngcuìhuálínxìngfènggàiluán

shèngqínghuānwèiyànēndiāopánlièzhēnzhuànnèiyùnjīnzhī

zuìzēnggǎnjuéxīnshénlàipiánfānjiāocuòcànxiānghuī

jīnxiānghuángōuqīngchénběnwēilòutiǎnzāoshèngzhǔzhī

怀huáiguósuǒjīngbāngjiāyóuníngyǒuwèi

dāopéidǐngnàijiānmiǎnqièhuángxiájiéxiàochí

qīngxīnxiàngtàiyánghuòkuíhǎiyuègāoqiěshēnjuānāinéng

dàndāngzhùshèng寿shòuchuígǒngcháosuìsuìfēngrěnmínfān

shēngxìngyáoshùnshíbàisònghuángrényuànnánxūnshī

杨荣简介

明代·杨荣的简介

(1371—1440)明福建建安人,字勉仁,初名子荣。建文二年进士。授编修。成祖即位,入文渊阁,令更名荣。多次从成祖北巡及出塞,凡宣诏出令,及旗志符验,必得荣奏乃发。累官文渊阁大学士。永乐二十二年之役,抵达兰纳穆尔河,不见敌,议进止,惟荣与金幼孜言宜班师。帝从之。中途,帝卒。荣与幼孜以去京师远,秘不发丧。仁宗即位,累进谨身殿大学士,工部尚书。宣德元年,汉王朱高煦反,荣首请帝亲征。加少傅。正统三年进少师。荣历事四朝,谋而能断。与杨士奇、杨溥同辅政,并称三杨。卒谥文敏。有《后北征记》、《文敏集》。

...〔 ► 杨荣的诗(307篇)