《山居诗二十四首》拼音版

唐代贯休

shānshīèrshíshǒu--guànxiū

xiūhuàxuānhuāshìshìnánshānwēngzhǐzhùshēnshānshùshēngqīngqìngshìfēiwài

xiánréntiānjiān绿kōngjiēyúnrǎnrǎnqínlíngcǎoshuǐchánchán

rénxiàngqúnshuōyánguìzhīgāohǎobān

nánshìyánxiū便biànxiūqīngyínzuòtóusānjiānmáoréndào

shísōngyīnyóumíngyuèqīngfēngzōngbǐngshèyángqiūgōnglóu

xiūxīnwèidàoxīnwànzhǒngqiānbānzhúshuǐliú

hǎoniǎoshēngzhǎngshuìyǎnkāihǎocháqíngzuòméitáiwénróngchéngfānjǐn

zhǐjiànxióngzuòduìláishīcóngqiánbáixuědàoqíngzhōngqiǎnshìyīnghái

yóuláishìzhīyīnshǎoshìzhēnfēnghuí

wànjìngwàngshìdàohuáróngkōngxiéyōushēnyǒujìngtōngxiān

rénluòhuāchèdiànyúnzhēnhǎolóngshìfèngkuā

jūnkànjiāngshàngyīngxióngzhǒngzhǐyǒusōnggēnbǎichá

biānhòucóngjiānyǒngqīngbēnlěngqīnliángāozhāngrénài

dànshēnxīnshìxiánbáishíqiáogāoyínhóngxiáyǐngnuǎnyàn

shānbiéyǒufēishāncuòjiāngsòngxiān

niǎowàichénzhōngshíqiūcénggāohànzhūhóubiāozhìsuīqīngzhuō

zhàngéryóushùhuángjīngmiáojǐnnángxiāngshèjiūjiū

zhōngxīndàocáosǒuqiānsuìzhūgēnxuěmǎntóu

yōngshénkāngjìnghuífángfāngcùnshìhánhuīshānjīngzuòértóngchū

xiānzhěshíjiāngláiyúnzhǒusǎohuājīngshuì鹿shāoshùdàitái

xíngcháoshìduōshíshǐjīnzhāngānzàizāi

xīnxīnxīnzhùshíchányánbìnchuíyǎngzhúchúdāngsǔn

àisōngliúàirénzhīfénxiāngkāijuǎnxiáshēngjuǎnmíngxīnyuèzàichí

duōshǎoréntóujǐnbáizhījīnyòuzhī

lóngcánglánghánbiànjiǔgāishuāngzhōngjīnzhènqióngtáikānjiērén

suì使shǐshīláijiǎotiěniúmiánshǎoshìshēngérshílǎohuángméi

lìngrénzhuǎnpángshìtiānshàngrénjiānpéi

yuèyānxiáliánduànsānshāndòngxuéyīngtōngshíchuāngzhěnshūshū

shuǐduìrénhàohàofēngtóngziniànjīngshēnzhúhóushíshīyángzhōng

yīnwǎngshìpāoxīnliùniánláichǔshuǐdōng

chénāizhōnggèngyǒuāichénshíshuāngméishíwèipínlàiyǒuniánguāngfēishìjiàn

shìxīnchēngrénhuíxiáncānxiàoshíshíshuōfēngchàilángtānxīn

tiāngāngróngzàikānchóuchàngkānchén

cuìdòuyānyánhuàchéngguìhuáfāngxīnxiásǎoxuěyún

juéshísōnglínghǎoniǎobànghuākuīqìngnèntáishuǐméijīnpíng

cóngrénshuōcóngxiàotiānfānzhǐníng

téngténgchíchízhàozhènxiāozhǐzhīlóngměngjīngāosuīwèizuò

sūndēngqiěxiāngluóshānpèipiānnéngggxxxiàngniánliángqiězhī

zhēnrénhǎoxiāorénjiāntiānshànggèng

lánnènfēngqīngshìshāxuělóujīnxiàngyānxiábāofěnshēngxiānglǒng

jūnyíndīngmǎnjìngzhāshìzhǐzhījiēshìshuǐrénwēijiěkōnghuā

liánrǎorǎochénāishuāngbìnyínshìshì

qiānyánwànqīngshānguìméngméngyǎnfēizhǔyàotóng穿chuānxià

cǎihuāfēngmàoxiǎoyānguīxiánxíngfàngxúnliúshuǐjìngzuòzhīdàoluòhuī

zhǎngnánquánhǎoyánchīdùnzhěhái

ānmíngzàiqióngmíngjūnzhěnsōngchuángxiǎnzhènqīng鹿ànxíngchēngjìngxuě

quánwēijiànshílóujīngxiánxíngjuéguòtiānjǐngzhǎngxiàoshēnnéngdòngyuèlíng

yīngkǒngrénzhīfēifánfēishèngxǐngxǐng

yōngróngchuányǒnglòuxiūkuāzǎotāngxiūqiěwèixiǎodùnshènghóng

biéyǒuzhēnqínshèngbáiōushíyuǎnxúnshēnjiànnòngyuánduōzàixiǎofēngtóu

nénggèngchūchénzhōngbǎiliàngāngwèiràozhǐróu

xīnxīnhuǒshāojiānlàngshēngránshìchēnglóngzhōngwàng

hànjiā鹿gèngkōngyānbáishìshēnshēnshuōqīngyǎnsēngyuǎnyuǎnchuán

gāngrénzhīkānchóuchàngluòhuāqián

hónglánmǎnxiántuōxiàngdàofēng西dànlìngxīnshìliánhuājié

shēnjiānggǎoqiànyānhóngshùlǎobànyáncánxuěbáiyuán

suīránshìtáoyuándòngchūnzhìtáohuāmǎn

xiūānpáichángyuànshānshìǒuxiésēngcǎishùlínjué

yòuzhēngshānguǒluòkōngjiēxiándāncháyuánqīngzhàngjìngchánpáozuò绿

zuòxīnshīfǎnzhāoyǐnchūláiduōxīnguāi

shíjīndǐnghóngnènxiāngchápéng绿yǎnshāobēngténgbēnjiànshǔ

yánhuālángdòushānméngzhuānghuánwàizhīyīnshǎoruǎnqióngzhǐ

yīngyǒushìrénláishuǐzhòngshāndiécéng

huánéngshìzhōngtāotāohànwángfèiyuànshēngqiūcǎo

zhǔhuānggōngtāomǎnhuángjīntóubáiyóugāo

zhīzhījīnxiānzixiáwàitiānxiāngmǎncuìpáo

zhǐzhíxiánzhǐshēncángzhàngqiándànjiànshānzhōngchángyǒuxuě

zhīshìshàngshìniánrénàixiàngānqiánxiàochìjuépínláixiùpànmián

zhǐyǒuxiāoyáohǎozhīgèngwèndòngzhōngtiān

zhīgōngfàngqíngxiāngshìfàntàilùnjiāotóngyǒuniànjǐnwèifánnǎoxiāng

fāngchēngshuǐjīnggōngxiāngfénzhānbozhūfēngxiǎozhūqiājīngāngwànjìngkōng

ruòmǎishānyánhéngshājiéyòngqióng

贯休简介

唐代·贯休的简介

贯休

贯休(823~912年),俗姓姜,字德隐,婺州兰豁(一说为江西进贤县)人,唐末五代著名画僧。7岁时投兰溪和安寺圆贞禅师出家为童侍。贯休记忆力特好,日诵《法华经》1000字,过目不忘。贯休雅好吟诗,常与僧处默隔篱论诗,或吟寻偶对,或彼此唱和,见者无不惊异。贯休受戒以后,诗名日隆,仍至于远近闻名。乾化二年(915年)终于所居,世寿89。

...〔 ► 贯休的诗(477篇)