《沁园春•寄赠王扬州阮亭,即用其偶兴韵 其二》拼音版

清代沈谦

qìnyuánchūnzèngwángyángzhōuruǎntíngyòngǒuxìngyùnèr--shěnqiān

xiàněrgāoqíngzhuóhuáizhènshǔgāng便biàntiàolǎnyānyúnfángbáohuànchénhāndiǎnkuìqīngkuáng

jùn穿chuānhuājiārénxuěǒuzhāibiànzhūshuǐfāngxīnzòuzǎoshēngchuánběiyàndōnghuáng

hénjǐnxiùlínlàngdànchàngwàngxīngqiáoyǒubàozhāngrènsuìyuèchígōngzhōngxiēfēngchénànànshàngwángyáng

zhāibǎiniánhúnzuìxiéshǒupínyóuhànchǎngxiūhuíshǒuzònglánlíngjiǔměichùxiāng

沈谦简介

清代·沈谦的简介

(1620—1670)明末清初浙江仁和人,字去矜,号东江子。明诸生。少颖慧,六岁能辨四声。长益笃学,尤好为诗古文。崇祯末,为西泠十子之一。入清,以医为业。有《东江集钞》、《杂说》等。

...〔 ► 沈谦的诗(205篇)