《次韵刘养源见寄二十韵》拼音版

宋代高斯得

yùnliúyǎngyuánjiànèrshíyùn--gāo

shānchuánhǎoyíngěrhuānshēngténg

wénxīntiānziyǒusuízhēngzhēng

jīnshěngmínsànméngāijīn

zhàoshūxiàláilíngjīng

访fǎngluòshǒutáibèidǎojiànyánguīpéng

jiǎngzhàoyáochēpìncáinéng

guān簿háixiàodìnglíng

wǎnchūnzhìdùnshìcháoshuāngníng

shénlóngmiàoyúnyāotīngbīng

wéijīnwànzhèngyánshèng

āngānxuèpáiyúnjiàoléng

chónglánbiànchéngàichūnjiūhuàwèiyīng

tānwàixuànshànlèifēngzhōngdēng

bǎirénmèiliǎngpiānjiànzèng

yíngtíngcāngpèijuéxiǎngzhūxiánshéng

yuànshèngmínghòujīntáixiāndēng

zhāokuìkuìtīnglínggāogāocéng

yīnmáibànyuègāoshēng

cháilǎoquǎnxìng

齿chǐliàochìgānmíngpéng

高斯得简介

宋代·高斯得的简介

宋邛州蒲江人,字不妄。高稼子。理宗绍定二年进士。李心传修四朝史,辟为史馆校阅,分修光、宁二帝纪。因言事,忤宰相史嵩之,出为外官。淳祐六年复以论史嵩之事被排出外。历福建路计度转运副使,为宰相丁大全之党诬劾,夺职降官,大全罢,事始得白。恭帝德祐元年累官至参知政事,为宰相留梦炎乘间罢去。有《诗肤说》、《耻堂文集》等。

...〔 ► 高斯得的诗(161篇)